Jedną z bolączek świata biznesu są nieraz pracownicy / współpracownicy, którzy nie wykonują swoich działań odpowiedzialnie. Na ratunek przychodzą nam zasady turkusowej organizacji. Sprawdź, co to takiego i czy byłbyś w stanie w ten sposób pracować! 🙂 Temat jest niesamowity!

Idea turkusowej organizacji rozpoczęła się wraz z publikacją książki „Pracować inaczej” Frederica Laloux. Zajrzyj tam zatem, jeśli temat Cię wciągnie. Bardzo polecam!

Poniżej zaś kilka podstawowych zasad, które podnoszą poczucie odpowiedzialności za zadania realizowane w pracy:

Wybrane zasady turkusowej organizacji, które wzmagają poczucie odpowiedzialności:

1.Organizacja zarządza się sama.

Wszystkie kluczowe, jak i drobne decyzje, podejmuje się mniej lub bardziej zespołowo – poprzez konsultację. Nie ma szefa, który wyznacza kierunek działań, pilnuje terminów, ciśnie na target. Pracownicy – a de facto współpracownicy – sami wyznaczają sobie cele strategiczne i plany dnia. Potem w danym okresie rozliczeniowym prezentują wyniki na forum.

Praca przypomina znacznie bardziej prowadzenie projektów przez grupę pasjonatów, niż wykonywanie zadań od 8.00 do 16.00 i umywanie od wszystkiego rąk.

2. Jeśli nie ma veto – możesz działać.

Jeśli masz pewien pomysł i przedstawiasz go zespołowi, nie musisz prosić o zgodę. Nie musisz nawet dążyć do zainteresowania większości swoim pomysłem. Wystarczy, że Ty chcesz, że nikt się nie sprzeciwia i że za to, co zrobisz, weźmiesz potem odpowiedzialność.

To Twoją decyzją jest to, z kim skonsultujesz temat. Jeśli uznasz tą osobę za adekwatną i umiesz obronić zdanie przez zespołem – droga wolna.

3. Nie oczekuje się perfekcji.

Ważne, by iść na przód. Ważne, by likwidować wąskie gardła. Perfekcjonistom i tym co odwlekają – organizacja z czasem zwyczajnie dziękuje. Ale nie chodzi o to, że zwalnia się pracowników. Chodzi o to, że osoby, które nie mogą się w niej odnaleźć, odchodzą najczęściej same.

4. Nie ma stanowisk.

Nie ma hierarchicznych stanowisk. A to oznacza, że nie ma nad Tobą szefa i Ty nie jesteś także niczyim szefem. W pracy ludzie pełnią określone role i są DLA SIEBIE PARTNERAMI.

Nietuzinkowo ujmuje za Fredericiem Laloux ten temat prof. Andrzej Blikle:

Do obowiązków pracownika należy wg tej koncepcji – uwaga, to bardzo ciekawe!! :

1. robienie tego, co dana osoba potrafi
2. robienie tego, co jest potrzebne
3. robienie tego, za co bierze się potem odpowiedzialność

W ramach brania odpowiedzialności Blikle mówi o usunięciu skutków owej porażki, jak i jego przyczyn (teraz i/lub w przyszłości).

5. Nikogo się nie ocenia.

Nie ocenia się pracowników, bo to niszczy. Jeśli mowa o krytyce, dotyczy ona wyłącznie danego zachowania i tego, jak czuje się z tym partner rozmowy. Nie ma ocen okresowych, nie ma rozmów na dywaniku. Obowiązuje partnerstwo i wzajemne słuchanie się, a potem wspólne wypracowywanie rozwiązań. Jeśli wymaga tego sytuacja – to z akceptowanym przez wszystkie strony mediatorem.

6. Szef to coach, mentor.

Szef nie zarządza, bo też nie ma szefa. Jest tylko coachem, mentorem. Ma tworzyć warunki do tego, by organizacja zarządzała sobą sama. Zostawia bardzo dużo przestrzeni innym na własne inicjatywy,  konsultacyjnie podejmowane decyzje, nawet jeśli dotyczą pozyskiwania nowych rynków czy ustalenia pułapów wynagrodzenia. Szef nie doradza, nie krytykuje, nie ma jedynej słusznej racji – nie ma jej wcale. Wszystko to, gdzie posuwa się firma, wyznaczone jest przez wzajemny dialog i dyskusje na forum.

7. Pracuj na wartościach i dla wartości.

Pracowanie nie dla szefa, nie dla kolegi, ale dla samego siebie i przede wszystkim wyższych wartości – pomaga osiągać fenomenalne wyniki.

Twoją jakość pracy determinuje nie tabelka w Excelu czy obowiązek cotygodniowego raportowania. Twoją jakość pracy determinują Twoje sumienie, Twoje poczucie obowiązku, Twoje życiowe wartości.

Jeśli ufasz innym, wyznajesz etos pracy, dążysz do partnerstwa, wykształcasz w sobie empatię i uważność – będziesz idealnie pasował do turkusu. Jeśli zaś w pracy potrzebujesz pokazać innym, kto tu rządzi, albo oczekujesz jasnych komunikatów od kogoś na temat tego, co ma być zrobione – cóż, w tej idei się nie odnajdziesz.

8. Nie ma nagród finansowych, nie ma kar finansowych. Bo generalnie nie ma kar i nagród 🙂

Kary i nagrody niszczą poczucie odpowiedzialności. Wiele pisałam o tym na blogu. Zajrzyj:

Rzecz o karaniu. Fakty i mity.

Motywowanie przez nagrody. Fakty i mity. 

9. Jesteś sobą.

Aby brać odpowiedzialność, pracownik musi być sobą. Musi czuć, że nie jest do niczego przymuszany, nikt go nie ciśnie. Nie może czuć chęci przyodziania maski, zamiatania kurzów pod dywan.

Ma czuć się wolny w tym, co robi, czuje, kim jest. Ale też w pełni szanuje wolność drugiego człowieka do tego, by był tym, kim chce być.

Tu nie ma udawania, nie ma poklasku. Nie ma robienia czegoś na pokaz – w przeciwnym razie szybko zostanie to zdemaskowane.

O idei odpowiedzialności branej w ramach turkusowej organizacji naprawdę wiele można by mówić i pisać. W Polsce firma, która ją realizuje w 120% jest firma produkcyjna Marco z Gliwic. Najsłynniejszą na świecie organizacją turkusu jest opisywane w Harvard Business Review przetwórnia pomidorów Morning Star – na pewno nie raz jadłeś pochodzący z ich surowców keczup! – nawet o tym nie wiesz 🙂

Po więcej szczegółów zapraszam albo do rekomendowanej książki „Pracować inaczej”, albo do „Doktryny jakości” prof. Bliklego albo na jego www.moznainaczej.com.pl .

Chętnie też zapoznam się z Twoim komentarzem – co myślisz o idei turkusu?